I.
Åarapla yıkanmıŠdüŠkadar parlatı,
Islaktı teni,
Ter,
Yorgunluk,
Gözyası dogurdu,
-Mutluluk da-
ÃÄrenmediÄi kadar gülümsedi,
Gül bebek...
II.
Veremli gecelerde,
Bilinmezler asılırdı bıyıklarından,
-Büyütürdü kamburunu-
Eger ki,
Bir cift kanat vadedmeseydi,
Her acı,
Sevemzdi belki,
Sev bebek...
III.
Ãarmıha yakıstırmasını da bildi
kanatlarını,
Ãivileri öpmeyi de,
Mil de çekilse gözlerine,
Duyardı sesini çekicin,
Ne de olsa kan,
Bulurdu yolunu,
AÄla bebek..
IV.
Tahta ve demir,
Daha canlıydı artık,
Melekler,
GülümseyiÅlerinde gererlerdi yaylarını,
Ve buluttan tatlıydı okları,
AÅk bu olsa gerek,
Ãl bebek... |