Vur Ki!, by zabillas Subscribe to rss feed for zabillas

Tebessüm Etme Bana, Yanıyorum..
Kalemlerimde Mürekkep Akıp Bitmiş..
Dolmuş Sürem, Vakit Geçmiş..
Son Günlerim Bunlar, Son Anlarım..
Bitik Şiirlerime Heceler Yetmezmiş..

Tadı Damağımda Kalmış Bir Şekersin
Eriyorsun..
Hergün Biraz Daha Bitiyorsun..
Depremler Misali Sallıyorsun Bir Yerleri..
Çökertiyorsun Günden Güne Beni..

Gitme!, Yağmurlarım Söner, Ümitlerim Batar..
Yok Olur Hatıralarım, Hüzünler Çöker..
Yazdığım Şiirler, Hep Boşa Gider..
Direnişim Vazgeçer, Başlar Ölümler..

Sana Son Şiirim Bu..

Heceler Tıkanır Oldu Ayrılık Vakti Geleli..
Sen Geleli Olmuş Aylar, Gidince Çöker
Karanlıklar
Benliğimi Kaybettim Ulan! Senin Benden Haberin
Varmı!?
Çocuk Değilsin Artık, Allah Aşkına Uyan..

Bana Bir Gelsen Ben Sana Koşarım..
Beni Bir Sevsen, Uğruna Dağları Yıkarım..
Gün Gelirde, Gözünü Gözümde Göremezsem
Eğer..
Teşebbüs Eder Sensizliğe, Varı Yoğu
Yakarım..

Kiminin Kalbine Düştün, Ama Benim Dünyama..
Yaşatmaya Cesaretin Varmı Bu Hayatı Bana?
İstediğin Ölüm Olsun! Ne Yaşamlar Sunardım
Sana..
Bu Şiirin Sonu Yok, Vuruyorum Kendimi Çok Uzaklara..

Ayrılıkların Boynunu Vur! Bir Cellat Gibi..

Vur Ki, Ellerinden Ölümün Sefasını
Süreyim..
Vur Ki, Ruhumu Meleklere Teslim Edeyim..
Anla Ki Yaşadıklarımı Hissettireyim..
Sevmek Sana Uzak Kelime
Getir Yaşadıklarımızı, İbret-i Aleme Boy
Göstereyim..
Posted: 2006-02-07 21:57:31 UTC

This poem has no votes yet. To vote, you must be logged in.
To leave comments, you must be logged in.