Yolculuk 2

-------------------------------------------------------------------------------- Uyuyorsun şimdi! başını yaslamış otobüs camına Nefesinin o güzel buğusunu yollara , sana geleyim diye bırakıyorsun. Gözlerinle çiziyorsun ufuk çizgisini ''İşte ! sana bukadar uzaktayım'' diyorsun , Biliyorsun ardından yollara düşeceğimi ... Seni seviyorum diyorsun gün batımında bıraktığın silületinle , Dalgalarla öpücükler yolluyorsun herbir zerreme. Şimdi otobüs camından aksine bakıyorsun Ve görüyorsun uzaklaştıkça içini kaplayan o heyecanın Nasıl hüzne dönüştüğünü aşılan herbir kilometrede ... Nasıl bir soğuk bu diyorsun bedenimi kaplayan Soruyorsun uzaktan geçen gemilere ''Acaba Nerdesin ?''diye... Gidiyorsun yine ,ansızın geldiğin gibi Yüreğime baskınlar düzenleyip , biraz daha sabret diyorsun ve ben sabrediyorum... Sen med-cezir , ben kimselerin uğramadığı sahil Hep seni bekliyorum ve giderken bıraktığın kalıntıların teselli etmesini. Kıyılarıma uğrayan rüzgarlara bırakıyorum yüreğimin biriktirdiklerini , hepsi sana geliyorlar , Sende ehlileşiyor en vahşisi , Uslu bir meltem oluyor tebessümlerim Saçlarından öpüyorum dünyanın en güzel perisini. Yollara beni anlatıyorsun , sana topladığım papatyaları , Yağmurun altında dans ettiğimiz o küçük patikayı, Tenimin kokusunu , gözlerime baktığında gördüğün o büyük coşkuyu, Dudaklarımın ıslaklığını , parmağıma taktığın yüzüğü , Şimdi gidiyorsun ve gidişlerin hep bana oluyor biliyorum ... Bu yüzden hala uyuyor içimdeki volkan , sessiz seni bekliyorum... é.y.