ağır çekim sen ve ben

yorgunluğum çökmüş bu şehre yapraklar kurumuş , kuşlar göçmüş...hertaraf sonbahar sarısı ağır çekimde rüzgar , bi şarkı başladı mı bizi anlatan gidişini tekrar ve tekrar oynatıyor hayatı geri sarıp bütün anıları yağmurla ıslanan bir bankta seriyor önüme ve gözlerim ömür boyu mahkum gidişini seyretmeye. içimde biryudum zehir kalpten beynime kanımla yol alıyor... içimde bir yudum sen hücrelerime sokuluyorsun yine poyraz esiyor ... ben yine de seni günbatımına uzaklaşan gemilerde arıyorum şimdi daha iyi anlıyorum üstelik ''sen benimsin'' demenin hükümsüzlüğünü sahip olduğumuz son şeymişiz meğer , yitirdiğimiz ilk şey olmuşuz. seni çok özlüyorum ... é.y.