gülerken ağlamak

gülerken ağlamak -------------------------------------------------------------------------------- sesimde sessizliği bulduğum gün anladım ne çok boşa konuştuğumu susmam gerekiyordu anladım sonra farkettim oysaki ne çok bahar kaçırmıştı yüreğim ve ne çok sen doluydu dünya yüreğim de yalnızlık doluydu tıpkı çocukların doldurdugu bomboş sokaklar gibi cıvıl cıvıl olsun isterdim halbuki yollarımda karanlığı farkettiğim gün anladım ne yöne gittiğimi bilmediğimi boşunaydı adımlar , yalancıydı hikayeler kendimi kandırıyordum hep ne sen vardın yolların sonunda , ne mutlu olabilecektim birgün. yağmurların düşen damlalarında sesini bulduğum gün fırtınalarda bile sensiz olmadığımı anladım ne ıslanmak güzeldi ne gülümseyebiliyordu insan gökkuşağı renksizdi tıpkı gözlerim gibi gülerken ağladığımı farkettiğim gün aslında ''hoşçakal'' demek için ne çok geç kaldığımı anladım ...