gülerken ağlamak 

--------------------------------------------------------------------------------

sesimde sessizliği bulduğum gün 
anladım ne çok boşa konuştuğumu
susmam gerekiyordu anladım
sonra farkettim oysaki 
ne çok bahar kaçırmıştı yüreğim ve
ne çok sen doluydu dünya
yüreğim de yalnızlık doluydu 
tıpkı çocukların doldurdugu bomboş sokaklar
gibi
cıvıl cıvıl olsun isterdim halbuki 

yollarımda karanlığı farkettiğim gün
anladım ne yöne gittiğimi bilmediğimi
boşunaydı adımlar ,
yalancıydı hikayeler kendimi kandırıyordum hep
ne sen vardın yolların sonunda , 
ne mutlu olabilecektim birgün. 

yağmurların düşen damlalarında sesini 
bulduğum gün
fırtınalarda bile sensiz olmadığımı
anladım
ne ıslanmak güzeldi ne gülümseyebiliyordu insan

gökkuşağı renksizdi tıpkı gözlerim
gibi

gülerken ağladığımı farkettiğim gün

aslında ''hoşçakal'' demek için 
ne çok geç kaldığımı anladım ...