gülmeyi unutunca !

yine soğuktuk yine kara yapabilsem sıkacaktım birkereye mahsus , yağmurlarla yağacaktım dahası boş bulacaktın sokakları telefonların cevapsız kalacaktı çiçekler solacaktı son kez bir sessizlik bir gariplik çökecekti ruhuna ağırlıgınca dünya binecekti sırtına ezilecektin , hiç konuşmayacaktın belki biriktikçe birikecekti dalgalar yüreğinde de bir tsunami hışmıyla boşalacaktı gözlerinden yapabilsem tek bir hancer darbesine bakıyordu herşey boş bir odanın soguk duvarında bulacaktın adını dibinde ben , karakalem çalınmış birkaç güzelliğin ve bir tutam yalnızlığımı bulacaktın sayfalarda sana olan hasretimden korkacaktın yapabilsem birçift sözüne bakıyordu herşey hiçbir silah işlemeyecekti senden başka gözlerime bakışın yetecekti belki yığılıp kalacaktım olduğum yere yapabilsem bir anda silecektim gözlerimdeki tebessümü ardına dönüp gitmen bitirecekti herşeyi adımlarınla beraber duracaktı kalbim ağır ağır son nefesime yattığım yerden gidişini izleyecektim son kez seni görmek yetecekti belkide giderken de olsa tekrar gülümseyebilmem için ...